Τέλος εποχής - Αρχή νέας

Μετά από 2 χρόνια εξαιρετικά μεγάλων ανακατατάξεων στην προσωπική μου ζωή, έφτασε το τέλος μιας εποχής και το ξεκίνημα μιας νέας.
2 χρόνια γεμάτα καταιγίδες, απογοητεύσεις, βίαια συμβάντα, ηθικά διλήμματα, χωρισμοί...
Άνθρωποι που πίστευα ότι με ήξεραν και πίστευαν σε εμένα, με πρόδωσαν, με απογοήτευσαν, φέρθηκαν αναξιοπρεπώς και "εύκολα" διάλεξαν τον δρόμο της απόρριψης, της "Κατινιάς", της βίας, της προσβολής.
Άνθρωποι που στήριξα, που βοήθησα, που πάλεψα γι' αυτούς, που αγάπησα, που θεώρησα δικούς μου....
Με προτρέπουν να ανοίξω πόλεμο μαζί τους προσβάλοντάς με σε κάθε ευκαιρία, ρίχνοντας χολή δεξιά και αριστερά.
Λυπάμαι αλλά δεν θα τους κάνω την χάρη. 
ΔΕΝ θα τους κατηγορήσω πουθενά αν και τα λάθη τους είναι μεγάλα και καθοριστικά. ΔΕΝ θα τους βρίσω ούτε κατ' ιδίαν ούτε από πίσω γιατί απλά δεν βρίζω ανθρώπους που αγάπησα και μοιράστηκα την ζωή μου μαζί τους. ΔΕΝ θα απορρίψω τις όμορφες στιγμές ούτε την εκτίμηση που ένοιωθα κάποτε γι' αυτούς.
Ναι, έκανα λάθη αλλά αυτό δεν καταργεί όλα τα σωστά που έχω κάνει ούτε κάνει τον άλλο αλάθητο. Η ισοπέδωση είναι άσχημο πράγμα.....
Ας μείνουν λοιπόν στον δρόμο της κακίας, της χολής και της εκδίκησης, αυτοί θα δηληριάσουν την ψυχή τους, όχι εγώ.
Μερικοί θα το δουν σαν δειλία, κάποιοι άλλοι σαν δείγμα ενοχής. Εγώ το βλέπω σαν δείγμα αξιοπρέπειας. Αν υπάρχει κριτής ας μας κρίνει και ας μας δικάσει. Προτιμάω να ανταποδίδω στην κακία και την βία, με καλοσύνη, σεβασμό και καλή καρδιά. Αυτό κάνω όλη μου την ζωή, αυτό θα κάνω και τώρα.

Τέλος εποχής λοιπόν, αρχή μιας νέας.

Η ανασκόπηση έγινε οπότε τα δεδομένα θα είναι νέα, με διαφορετικό σκοπό και διαφορετικές βάσεις.
Αναθεωρήσεις σε όλα τα επίπεδα, αποφυγή των ίδιων λαθών και προπαντός, στενές επαφές ΜΟΝΟ με ανθρώπους που έχουν καλοσύνη και αγάπη μέσα τους, φτάνει πια η νευρικότητα, οι φωνές, η ξινίλα, η έλλειψη ερωτισμού και οργασμού, η απόρριψη του γέλιου, της καλής καρδιάς και της ευθυμίας.

Ξανασηκώνομαι λοιπόν - για μια ακόμα φορά - και προχωράω.

Κάθε χτύπημα που δεν σε σπάει, σε κάνει πιο δυνατό αρκεί να έχεις καθαρή ψυχή.

Μετά από αρκετά χρόνια ο Λύκος έχει πάλι φωλιά, οπότε θα τον βλέπετε και θα τον ακούτε πολύ συχνότερα.

Παλιά & νέα

Πέρασαν 8 μήνες και έπρεπε να βρεθώ διακοπές για να βρω το κέφι να ξαναγράψω εδώ μερικές σκέψεις.
Ο χειμώνας που πέρασε ήταν δύσκολος, όχι ο πιο δύσκολος αλλά ο πιο μπερδεμένος.
Γύρω μου αναστάτωση... άνθρωποι που χάθηκαν, μπερδεύτηκαν, αναγκάστηκαν να σκεφτούν.... όχι να ενεργήσουν (αυτό θα ήταν από τ' άγραφα) αλλά απλά να σκεφτούν.
Εκεί που μόνο μέλημά τους ήταν η φιγούρα και η ξάπλα, κάποιος τους έβγαλε από την ρότα τους...
Δεν θα αναλωθώ σε αναλύσεις, ο καθένας ότι καταλαβαίνει, εγώ ακούω το κύμα τώρα και αυτό μου φτάνει.
Βλέπω θάλασσα και πεύκα, ακούω το κύμα να σκάει στην ακρογυαλιά, τα τζιτζίκια να καλούν το ταίρι τους.
Προσπαθώ να ηρεμήσω, να γίνω κομμάτι της φύσης που τόσο αγαπάω αλλά δυσκολεύομαι. Με έχουν ποτίσει τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια που πλέον ψάχνω την ηρεμία με το κυάλι.
Υποτίθεται ότι είμαι ήρεμος άνθρωπος αλλά εγώ αισθάνομαι τον εαυτό μου σε μια διαρκή κίνηση και αναζήτηση...
Τι ψάχνω ;
Δέν ξέρω....
Έχω γνωρίσει χιλιάδες ανθρώπους, έχω γνωρίσει τον έρωτα, έχω ταξιδέψει στη γη, έχω βγει από το κορμί μου και έχω πάει στα άστρα. Έχω αισθανθεί στα όρια όλες τις αισθήσεις μου, έχω ψάξει απεγνωσμένα μέσα στον εαυτό μου για πολλά χρόνια, έχω πληγωθεί, έχω λυγίσει, έχω φτάσει μέχρι το θάνατο....
Έχω δημιουργήσει οικογένεια, έχω προξενήσει πάθη, έχω αντιμετωπίσει τον πόθο, έχω συγκρουστεί με τον πόνο...
Είχα γεμάτη ζωή, έχω πολλές αναμνήσεις. Δεν τις μοιράζομαι γιατί απλά δεν νομίζω ότι ενδιαφέρουν κανένα.... άλλωστε τι αξία έχουν οι αναμνήσεις ενός μονόλυκου ;
47 χρόνια τώρα δεν έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο που να με καταλάβει(ψέματα....ίσως έναν). Ήμουν τυχερός που βρήκα ανθρώπους να με αγαπήσουν αλλά ακόμα και αυτοί δεν με κατάλαβαν. Ναι, είμαι αρκετά εκκεντρικός για να τραβάω το ενδιαφέρον αλλά παραμένω ένας μελαγχολικός μονόλυκος....
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι απλά είμαι κλειστός και δεν ανοίγομαι...μήπως δεν έχουν βρει το κλειδί ;

Σκέψεις

Επιτέλους Παρασκευή βράδυ... δύσκολη εβδομάδα αυτή που πέρασε. Μια ίωση με ταλαιπώρησε και ακόμα δεν αισθάνομαι ότι έχω αναρρώσει. Που θα πάει όμως, θα περάσει και αυτό... όπως έχουν περάσει και χιλιάδες άλλα, μικρά και μεγάλα, ευχάριστα και δυσάρεστα...

Περνάει ο καιρός, "φάγαμε" και το 9, σε λίγο μπαίνουμε στο 2010. Νερό που κυλάει η ζωή μας και κανείς δεν μπορεί να την πιάσει..

Τόσα πολλά να γίνουν, θέλω τόσα πολλά να κάνω, τόσος λίγος χρόνος. Το μεγάλο ερώτημα, όταν έχεις και θέλεις να κάνεις πολλά πράγματα, είναι "ποιό προηγείται;"
Κάθε στιγμή και μια απόφαση, άλλοτε μικρή, άλλοτε μεγάλη... χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε τον έλεγχο στα χέρια μας.

Ο καιρός είναι υπέροχος τελευταία. Οι λιακάδες του Νοεμβρίου πάντα με γοητεύαν. Ίσως γιατί είναι χειμώνας και δεν περιμένεις τέτοιες μέρες, ίσως γιατί αδημονείς για το κρύο που έρχεται, ίσως γιατί σκέφτεσαι ότι είναι οι τελευταίες λιακάδες του χρόνου...

Νεώτερα

Ξέρω, χάθηκα... Σεπτέμβριος, μήνας προετοιμασίας για τον ερχομό του χειμώνα...

Μεγάλο παζάρι στο GreekComics, παρουσίαση ελλήνων δημιουργών από την Jemma στην Λέσχη Φίλων Κόμικς, προετοιμασία για τα γενέθλια του GreekComics στις 10 Οκτώβρη...

Φυσικά σας περιμένω όλους να πιούμε ένα κρασί, να σβήσουμε τα κεράκια μας και να το διασκεδάσουμε.

Όσοι δεν έχετε έρθει στην Λέσχη μας, χάνετε... ένα υπέροχο, φιλικό μέρος για καφεδάκι με χιλιάδες κόμικς που σας περιμένουν να τα διαβάσετε. Φιλικά άτομα πάντα, αν θέλετε παρέα θα την έχετε, αν όχι καθίστε στις αναπαυτικές καρέκλες και απολαύστε το κόμικς σας ή την δικιά σας παρέα. Ανοιχτά καθημερινά (εκτός Δευτέρας) 6-10 το απόγευμα, ΣΚ και το πρωί 10-2.

Πολλά τα σχέδια, πολλοί οι στόχοι, μεγάλη αγάπη για τα κόμικς και την 9η τέχνη. Μία από τις τρέλες μου που τα τελευταία χρόνια έχει παραμερίσει όλες τις άλλες...

Κάποια στιγμή θα σας μιλήσω γι' αυτή μου την αγάπη όπως και για όλες τις άλλες...

Valt

Μπουρίνι

Έρχεται μπουρίνι...

Κοιτώντας την ζωή μου στο παρελθόν, διαπίστωσα νωρίς ότι η ένταση της ενέργειας που έχουμε ποτέ δεν είναι ίδια. Κρατάει ένα συνεχόμενο ρυθμό : άδειασμα, γέμισμα, εκτόνωση.
Ο ρυθμός μεταβάλεται ανάλογα τον ρυθμό του σώματός μας (που οφείλεται στην χρήση που του κάνουμε) και ανάλογα τον ρυθμό του μέρους που ζούμε και σε επέκταση της Γης.
Ο ρυθμός αυτός που έχουμε φυσικά είναι διαφορετικός σε κάθε άνθρωπο γιατί επηρεάζεται από διαφορετικούς παράγοντες στον καθένα.
Ας μιλήσουμε για τον δικό μου που τυχαίνει να έχω μελετήσει καλύτερα :)
Άδειασμα έρχεται όταν αυτά που δίνεις είναι περισσότερα από αυτά που παίρνεις. Αν σπαταλιέσαι και αναλώνεσαι σε καταστάσεις που σε φθείρουν, όταν προσπερνάς πράγματα που μπορούν να σου δώσουν ενέργεια, όταν δεν υπάρχουν ευτυχισμένες στιγμές στην ζωή σου, τότε αδειάζεις. Επικίνδυνη κατάσταση. Αν αδειάσεις πολύ, δεν γεμίζει η μπαταρία με τίποτα. Αισθάνεσαι άδειος, τίποτα δεν σε ακουμπάει, τίποτα δεν έχει νόημα. Έχει χαλάσει η ισορροπία και θα είσαι πολύ τυχερός να επανακάμψεις. Κοίτα γύρω σου και θα δεις πολλούς άδειους ανθρώπους... πρόσεξε γιατί μερικοί δρόμοι δεν έχουν επιστροφή.

Γέμισμα... όλη η ουσία για μένα. Εδώ είναι τα δύσκολα, εδώ όμως είναι και τα όμορφα. Κάποιος αναγνώστης με ρώτησε στην προηγούμενη καταχώρησή μου, πως γεμίζω ενέργεια. Η απάντηση δεν είναι απλή για να την γράψω σε 2-3 γραμμές.
Ο βασικός παράγοντας για μένα είναι το να "ακούω" τον εαυτό μου. Εκεί υπάρχει ο παράδεισος, εκεί είναι και η κόλασή μας. Αν δεν κοιτάμε μέσα μας, το τραίνο έχει χαθεί. Είναι πολλοί αυτοί που λένε ότι ξέρουν τον εαυτό τους, εγώ δεν είμαι από αυτούς. Ξεκίνησα το ψάξιμο στα 14 μου και στα 46 μου ακόμα δεν έχει σταματήσει.
Σίγουρα έχω μάθει πολλά, αλλά είμαι πολύ μακρυά από το να πω ότι τον ξέρω τουλάχιστον 90%.
Έχουμε δύο υποστάσεις μέσα μας. Την Λογική και την Συναισθηματική. Όλοι οι νόμοι, όλο το περιβάλλον, όλη η Κοινωνία, ασχολούνται κατά το πλείστον με την Λογική υπόσταση. Η Συναισθηματική είναι σημαντικά ριγμένη. Όταν λέω Συναισθηματική δεν εννοώ μόνο τα συναισθήματα αλλά και τα αισθήματα, τις αισθήσεις και γενικά τον ψυχικό μας κόσμο.
Μας λένε τι να λέμε, αλλά δεν μας μαθαίνουν πως να μιλάμε. Μας βομβαρδίζουν με ήχους και εικόνες αλλά δεν μας μαθαίνουν πως να ακούμε και να βλέπουμε. Μας κάνουν πλύση εγκεφάλου στο να υπακούμε αλλά δεν μας έμαθαν ποτέ πως να αντιδράμε για να αλλάξουμε κάτι που είναι στραβό και άσχημο. Μας προτρέπουν να είμαστε όμορφοι εμφανισιακά αλλά κανείς δεν μας έμαθε να κρατάμε τις εσωτερικές ισορροπίες μας. "Καταπνίξτε τα ένστικτα που έχετε μέσα σας" μας φωνάζουν αλλά αυτά τα ένστικτα είναι που μας κάνουν να επιζούμε και μας προστατεύουν χιλιάδες χρόνια τώρα....
Εγώ πάντα προσπαθώ να τα ακούω... είναι οι οδηγοί μου. Αυτά μου δείχνουν που είναι το χρυσάφι και που είναι τα σκουπίδια. Μέχρι στιγμής δεν με γέλασαν ποτέ και μου χάρισαν μια ζωή γεμάτη και όμορφη. Και να τελειώσει εδώ το ταξίδι μου(γιατί κανείς δεν ξέρει τι ημερομηνία γράφει το εισητήριο επιστροφής), θα φύγω χαμογελαστός και γεμάτος ικανοποίηση.
Αυτό που μου λένε τα ένστικτά μου λοιπόν είναι ότι το ζητούμενο είναι η αγάπη και όχι το μίσος. Αυτό που θέλω είναι αυτό που προσφέρω. Αν δεν χαμογελάω στην ζωή, δεν θα μου χαμογελάσει. Επίσης ένα ιδιότυπο χαρακτηριστικό μου είναι και ότι βλέπω τα πάντα γύρω μου με ένα ερωτισμό. Δεν μιλάω για σεξ, μιλάω για ερωτισμό. Άλλο κάνω έρωτα, άλλο κάνω σεξ. Το ένα έχει ερωτισμό, το άλλο είναι μια φυσική ανάγκη. Το να απολαύσεις το άρωμα ενός λουλουδιού, το να απολαύσεις ένα καλό κόμικ ή βιβλίο, το να κάνεις μια βόλτα με ανοιχτές τις αισθήσεις σου, το να γευτείς, ακουμπήσεις, πονέσεις, συζητήσεις, ακούσεις, όλα έχουν τον ερωτισμό τους. Οτιδήποτε μπορεί να σου γεννήσει συναισθήματα έχει ερωτισμό και αυτός είναι ο κόσμος μου. Τα υπόλοιπα τα προσπερνάω, απλά δεν σπαταλιέμαι μαζί τους. Είναι πολύ μικρή η ζωή και πολύ πολύτιμη η ενέργειά μου για να την σπαταλήσω σε αυτά.
Έτσι αντλώ ενέργεια από χιλιάδες μικρά και μεγάλα πράγματα και καταστάσεις... αυτά με γεμίζουν.

Και τέλος είναι η εκτόνωση. Όταν έχεις γεμίσει, τότε προσφέρεις, δημιουργείς, δίνεις. Όχι για να πάρεις πίσω, απλά για να αισθανθείς όμορφα. Και είμαι σίγουρος ότι όταν δείχνεις στους άλλους ότι υπάρχει ομορφιά και ευτυχία, θα δελεαστούν να την ψάξουν και αυτοί γιατί την χρειάζονται, γιατί τα ένστικτά τους δεν έχουν πεθάνει παρ' όλο που τα έχουμε θάψει....

Και τότε έρχεται το μπουρίνι...

Χρόνος

Τελικά είναι ουτοπία... δεν υπάρχει χρόνος, απλά τον επινόησε ο άνθρωπος μήπως και μπορέσει και καταλάβει τι γίνεται γύρω του..

Κοιτάω γύρω μου, όλοι τρέχουν, όλοι βιάζονται, όλοι κοιτάνε την ώρα... ακόμα και αυτοί που κάθονται και χαζεύουν, σύντομα θα κοιτάξουν την ώρα... τι νόημα έχει ;

Τελικά είναι πολύ ανασφαλές ον ο άνθρωπος. Έχει φανταστεί και εφεύρει χιλιάδες τρόπους που να βάζουν όρια σε οτιδήποτε τον περιβάλλει ή οτιδήποτε αισθάνεται. Μόνο έτσι νομίζει ότι είναι ασφαλής κάτι που φυσικά δεν συμβαίνει. Το μόνο που καταφέρνει είναι να χάνει τον εαυτό του, να κοιτάει στον καθρέφτη και να μην αναγνωρίζει τι είναι αυτό που βλέπει, να ψάχνει να βρει την ψυχή του όταν πια είναι πολύ αργά...

Χαίρομαι τους ανθρώπους που είναι ελεύθεροι... είναι ελάχιστοι και φαίνονται σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Τους βλέπεις να χαμογελάνε με την καρδιά τους, να αισθάνονται από την ψυχή τους, να εκπέμπουν ενέργεια που έχουν πάρει από χιλιάδες μικροπράγματα που κανείς σχεδόν δεν τους δίνει σημασία.
Μ' αρέσει να γνωρίζω τέτοιους ανθρώπους, είναι απόλαυση έστω και να τους βλέπεις, πόσο μάλλον να είσαι κοντά τους. Δυστυχώς είναι ελάχιστοι αυτοί που ξέρω ... εσείς ξέρετε κανέναν ;

Μίλησα για ενέργεια και σκέφτηκα να σας ρωτήσω αν ξέρετε από που αντλείτε ενέργεια και πως την καταναλώνετε. Πριν πέσετε για ύπνο κάντε μια ανασκόπηση της ημέρας, θα ξαφνιαστείτε. Μια άλλη φορά θα σας πω από που αντλώ εγώ την ενέργειά μου που μερικοί πιστεύουν ότι είναι αστείρευτη...

Τελικά χρόνος δεν υπάρχει, απλά ένα παιχνίδι είναι που βολεύει μερικούς να παραμυθιαστούν...

Αρχή

Βασικά, δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ... παλιά έγραφα πολύ αλλά στον εαυτό μου, όχι ανοιχτά σε όλους...
Εδώ λέω να κάνω μια προσπάθεια να αφήσω μερικές σκέψεις να πετάξουν, να ρίξω μερικούς σπόρους να ριζώσουν, να κοιτάξω τα σύννεφα να περνούν.

Αρκετή κούραση τελευταία, ετοιμάζεται η Λέσχη για τα εγκαίνιά της και το βάρος είναι μεγάλο.
Για όσους/ες δεν γνωρίζουν μιλάω για την Λέσχη Φίλων Κόμικς που εγκαινιάζει την έδρα της στις 30 Μαΐου στην Αγίας Ειρήνης 5 στο Μοναστηράκι.

Ωραίος χώρος θα γίνει, βάζουμε ψυχή και αυτό θα φανεί. Τα κόμικς από μόνα τους είναι συναίσθημα, άμα βάλεις και αγάπη, βγαίνει κάτι εξαίσιο... όπως βγαίνει και στην online κοινότητα του Greekcomics.gr και περνάμε υπέροχα 2,5 χρόνια τώρα.

Οι προοπτικές μεγάλες, τα σχέδια μεγαλεπήβολα αλλά χωρίς άγχος. Πρώτα η διασκέδαση και μετά οι ευθύνες.... το χρειαζόμαστε όλοι, αρκετή πίεση έχουμε με την υπόλοιπη ζωή μας, δεν χρειάζεται να πιεστούμε και με το χόμπυ μας.

Θα μ' ακούτε να μιλάω συχνά για τα κόμικς, είναι μια μεγάλη αγάπη που μεταξύ μας τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο πάθος. Δεν είναι σχέση συλλεκτική ούτε επαγγελματική, είναι σχέση μελέτης/έρευνας/αποκρυπτογράφησης... αισθάνομαι σαν να έχω σχέση με μια υπέροχη γυναίκα που κρύβει πολλά μυστικά που πρέπει να αγωνιστώ να τα ανακαλύψω... ίσως οι άνδρες της παρέας καταλάβουν πως αισθάνομαι :)

Θα τα λέμε συχνά αλλά ακανόνιστα από εδώ. Τα σχόλια ευπρόσδεκτα.